Peygamber efendimizi seven okusun...
Gönderilme zamanı: Cum May 23, 2008 10:56 pm
[font=Arial]Peygamber efendimizi seven okusun...
Allah dostlarından biri bir gün namaz kılarken son oturuşta "Ettehiyyatü"yü okuduktan sonra salavatları okumayı unutur. O gece bir rüya görür. Rüyasında Peygamberimiz (s.a.v.) kendisine iyice bir çıkışır ve şöyle der: "Namazını dosdoğru kıldın, herşeyi yerli yerinde yaptın da bana salavat getirmeyi unuttun. O yüzden sana kızgınım."
Bunun üzerine Allah dostu boynu bükük, mahcup bir durumda, yalvaran bakışlarla , "Ey Allah'ın Resulü!.." der. "Öylesine ibadete dalmış, Allah'ı hamd ü sena etmekle o derece meşguldüm ki, size salavat getirmeyi unutuvermişim..."
Ardından sevgili Peygamberimiz (s.a.v.) şöyle buyurur: "Ey eren!.. Sen benim şu sözlerimi duymadın mı? Ben dedim ki: "Bana salavat getirmedikçe işlenen ameller, edilen dualar mevkuf ve mahbustur.(kabul edilmemişlerdir.)Eğer kişi kıyamet günü Allah'ın huzuruna dünya dolusu iyilikle çıksa, fakat bana arasıra salavat getirmeyi unutsa, şüphesiz ki bütün iyilikleri geri çevrilir ve yüzüne vurulur."
(Zübdetül Vaizin)
Peygamberimiz (s.a.v.) diyor ki:
"Bence kıyamet günü en değerli insan bana en çok salavat getiren kişidir."
Dünyadan el-etek çekerek kendini ibadete adamış abidlerden biri, bir gcece rüyasında Sevgili Peygamberimiz (a.s.m.) i görür. Hz Peygamber (s.a.v.) abid ile karşılaşır fakat kendisine yüz vermez ve tanımamazlıktan gelir...
Bu duruma üzülen abid, sebebini merak eder. "Ey Allah'ın Elçisi!.. Beni görmezlikten geldiniz, tanımadınız, ben falanca abidim. Yoksa bana kzıgınmısınız. Öğrenmek istiyorum. Ben alimlerimizden ana-babanın evladını tanıdığı gibi Peygamberin ümmetini tek tek tanıdığını duymuştum." der.
Hz Peygamber (s.a.v.) ise abide şu karşılığı verdi. "Ey abid!.. Alimler doğru söylemişler. Evet ben ümmetimin fertlerini ana-babanın evladını tanıdığından daha iyi tanırım. Fakat seni tanımıyorum. Çünkü ben, bana salat ü selam getirerek beni tanıdığını ispat edenleri tanır ve sayarım. Sen ise arasıra bana salavat getirmeyi unutuyordun. İşte yüzüne bakmayışımın ve seni tanımayışımın gerçek sebebi budur."
(Zehret-ür Riyaz)
hep baraber ;
“Allahümme salli ala Muhammedin ve ala ali Muhammed” (Allahım! Muhammed'e ve ailesine rahmet kıl) yahut da “Sallallahü aleyhi ve sellem” diyerek de salavat getirilir.....[/font]
Allah dostlarından biri bir gün namaz kılarken son oturuşta "Ettehiyyatü"yü okuduktan sonra salavatları okumayı unutur. O gece bir rüya görür. Rüyasında Peygamberimiz (s.a.v.) kendisine iyice bir çıkışır ve şöyle der: "Namazını dosdoğru kıldın, herşeyi yerli yerinde yaptın da bana salavat getirmeyi unuttun. O yüzden sana kızgınım."
Bunun üzerine Allah dostu boynu bükük, mahcup bir durumda, yalvaran bakışlarla , "Ey Allah'ın Resulü!.." der. "Öylesine ibadete dalmış, Allah'ı hamd ü sena etmekle o derece meşguldüm ki, size salavat getirmeyi unutuvermişim..."
Ardından sevgili Peygamberimiz (s.a.v.) şöyle buyurur: "Ey eren!.. Sen benim şu sözlerimi duymadın mı? Ben dedim ki: "Bana salavat getirmedikçe işlenen ameller, edilen dualar mevkuf ve mahbustur.(kabul edilmemişlerdir.)Eğer kişi kıyamet günü Allah'ın huzuruna dünya dolusu iyilikle çıksa, fakat bana arasıra salavat getirmeyi unutsa, şüphesiz ki bütün iyilikleri geri çevrilir ve yüzüne vurulur."
(Zübdetül Vaizin)
Peygamberimiz (s.a.v.) diyor ki:
"Bence kıyamet günü en değerli insan bana en çok salavat getiren kişidir."
Dünyadan el-etek çekerek kendini ibadete adamış abidlerden biri, bir gcece rüyasında Sevgili Peygamberimiz (a.s.m.) i görür. Hz Peygamber (s.a.v.) abid ile karşılaşır fakat kendisine yüz vermez ve tanımamazlıktan gelir...
Bu duruma üzülen abid, sebebini merak eder. "Ey Allah'ın Elçisi!.. Beni görmezlikten geldiniz, tanımadınız, ben falanca abidim. Yoksa bana kzıgınmısınız. Öğrenmek istiyorum. Ben alimlerimizden ana-babanın evladını tanıdığı gibi Peygamberin ümmetini tek tek tanıdığını duymuştum." der.
Hz Peygamber (s.a.v.) ise abide şu karşılığı verdi. "Ey abid!.. Alimler doğru söylemişler. Evet ben ümmetimin fertlerini ana-babanın evladını tanıdığından daha iyi tanırım. Fakat seni tanımıyorum. Çünkü ben, bana salat ü selam getirerek beni tanıdığını ispat edenleri tanır ve sayarım. Sen ise arasıra bana salavat getirmeyi unutuyordun. İşte yüzüne bakmayışımın ve seni tanımayışımın gerçek sebebi budur."
(Zehret-ür Riyaz)
hep baraber ;
“Allahümme salli ala Muhammedin ve ala ali Muhammed” (Allahım! Muhammed'e ve ailesine rahmet kıl) yahut da “Sallallahü aleyhi ve sellem” diyerek de salavat getirilir.....[/font]