Allah göklerde değildir!

[gulesevdali]

[font=Verdana][align=right] Allah o kadar büyük, o kadar yüce ki, yerlere, göklere, alemlere, kainatlara sığmak istedi, sığamadı… düşündü… düşündü… sonunda varettiklerinin gönülllerine girdi ve ancak oraya sığdı…
Size dedi “göklerde değil, varettiklerimin gönüllerindeyim!” Allah, gerçekten çok sevdiği, severek yarattığı insanların gönüllerindedir.
Ama bu böyle kalmadı; şeytan baktı ki, Allah en yüce yere yerleşmiş, kendini böldü, parçaladı, didikledi ve o da adını “nefs” yaparak insanoğlunun içine girdi.

Allah ile anlaştı, Allah müdahele edemezdi adaleti vardı. İnsanoğluna “hür irade” verdi ve “işte buyur!“ dedi. “istediğini seç, ya şeytana yada gönlüne yani bana kulak ver.”



Ama güveniyordu, ama biliyordu yarattığı insanın eninde sonunda gönlünün sesini kulak verip, O’na döneceğine, O’na varacağına… emindi… bekledi… büyük bir sabırla bekledi, ama ne yaptı insanoğlu?



Gönlünü sardı, sarmaladı, bir kenara koydu. İçindeki nefsine uydu… dünyaya geldi nefsinle yaşadı ve nefsinin isteklerine uygun olarak da öldü.



Bu böyle devam ediyor, böyle sürüyor. Allah, o örtünün altında, gönlümüzdeki yerinde bekliyor büyük bir sabırla…



Ve hala diyor ki, “bir gün mutlaka üzerindeki örtüyü açacak, beni görecek, gönülden gönüle geçecek ve bendeki gönüle varacak…”



Ve hala beklemede…



Gönlünüzdeki örtüyü açanlardan olunuz…[/align][/font]