dolmuş muhabbetleri
Gönderilme zamanı: Cum Haz 13, 2008 11:25 am
Yolcu müsait bi yerde inmek ister ama dili sürçer;
-Şöför bey mübarek bi yerde inebilir miyim?
-Şu ilerdeki caminin önünde bırakayım teyze seni.
-Oğlum bu Eminönü’nden geçer mi?
-Yok teyze, biz Taksime çıkıyoruz
-Ha, tamam oğlum; siz gidin ben gelmeyeceğim.
Yolcu: Abi Heykel’e çıkıyo mu?
Şöför: Yok abi, yanından geçiyor.
Arkadaki aksi teyze öndeki uzun saçlı delikanlıya seslenir:
-Kızım şurdan bi kişi uzatır mısın?
-Ben kız değilim!
-Amaaaan, ne bileyim kız mısın dul musun, uzat işte.
Eve gitmek üzere Bakırköy dolmuşu bekliyordum.
Sigaramın kalmadığı aklıma gelince önünde durduğum Tekel bayiine girecekken minibüs geldi.
Apar topar bindim. Şöföre parayı uzatıp: “Bir Monte Carlo.” dedim!
Adam birkaç saniye yüzüme bakıp: “Abi bu Bakırköy’e gider.” diye cevap verdi!
İşte o an benim ve şöförün bittiği andı.
-Mükemmel bi yerde inebilir miyim? (Yolcunun kafası karışık sanırım. Kendisi de, dolmuştakilerle birlikte güler söylediğine.)
Şöför kadını indirirken: Buyrun size layık değil ama!
Yolcu musait bi yerde inmek ister, ama dili sürçer:
-Musait bi yerde iner misiniz?
Şöför:
-Niye, sen mi kullanıcan?
Rumelihisarüstü otobüsüyle Taksim’e doğru gidiyoruz. Adamın biri Beşiktaş dolaylarında gayet aceleci bir tavırla:
-Kaptan orta kapıyı rica edebilir miyim?
Bizim şöför gayet olaya hakim:
-Tabi abi ayıp ettin. Al götür, senden kıymetli mi!
İstanbul’dayız... Dolmuşa bindik; dolmuş doldu, tam kalkacakken elemanın biri açtı kapıyı. İçerde tıkış tıkış oturmuşuz, önde 3 kişi arkada 4... Eleman hala bir umutla sordu:
-Kaptan, yer var mı?
Şöför de arkasını dönüp cevap verdi:
-Bilmiyorum, üst kata bi bak bakalım.
Pek dolu olmamasına rağmen minibüs hareket etmek üzereydi. Tam o anda kavga ettikleri her hallerinden belli olan iki arkadaş minibüse bindi.
Birbirlerinin yüzüne bile bakmıyorlardı. Çocuklardan biri şöföre parayı uzattı:
-Abi, bir öğrenci bir de hayvan alır mısın???
-Şöför bey mübarek bi yerde inebilir miyim?
-Şu ilerdeki caminin önünde bırakayım teyze seni.
-Oğlum bu Eminönü’nden geçer mi?
-Yok teyze, biz Taksime çıkıyoruz
-Ha, tamam oğlum; siz gidin ben gelmeyeceğim.
Yolcu: Abi Heykel’e çıkıyo mu?
Şöför: Yok abi, yanından geçiyor.
Arkadaki aksi teyze öndeki uzun saçlı delikanlıya seslenir:
-Kızım şurdan bi kişi uzatır mısın?
-Ben kız değilim!
-Amaaaan, ne bileyim kız mısın dul musun, uzat işte.
Eve gitmek üzere Bakırköy dolmuşu bekliyordum.
Sigaramın kalmadığı aklıma gelince önünde durduğum Tekel bayiine girecekken minibüs geldi.
Apar topar bindim. Şöföre parayı uzatıp: “Bir Monte Carlo.” dedim!
Adam birkaç saniye yüzüme bakıp: “Abi bu Bakırköy’e gider.” diye cevap verdi!
İşte o an benim ve şöförün bittiği andı.
-Mükemmel bi yerde inebilir miyim? (Yolcunun kafası karışık sanırım. Kendisi de, dolmuştakilerle birlikte güler söylediğine.)
Şöför kadını indirirken: Buyrun size layık değil ama!
Yolcu musait bi yerde inmek ister, ama dili sürçer:
-Musait bi yerde iner misiniz?
Şöför:
-Niye, sen mi kullanıcan?
Rumelihisarüstü otobüsüyle Taksim’e doğru gidiyoruz. Adamın biri Beşiktaş dolaylarında gayet aceleci bir tavırla:
-Kaptan orta kapıyı rica edebilir miyim?
Bizim şöför gayet olaya hakim:
-Tabi abi ayıp ettin. Al götür, senden kıymetli mi!
İstanbul’dayız... Dolmuşa bindik; dolmuş doldu, tam kalkacakken elemanın biri açtı kapıyı. İçerde tıkış tıkış oturmuşuz, önde 3 kişi arkada 4... Eleman hala bir umutla sordu:
-Kaptan, yer var mı?
Şöför de arkasını dönüp cevap verdi:
-Bilmiyorum, üst kata bi bak bakalım.
Pek dolu olmamasına rağmen minibüs hareket etmek üzereydi. Tam o anda kavga ettikleri her hallerinden belli olan iki arkadaş minibüse bindi.
Birbirlerinin yüzüne bile bakmıyorlardı. Çocuklardan biri şöföre parayı uzattı:
-Abi, bir öğrenci bir de hayvan alır mısın???