HAYAL VE GERÇEK

[Emiroglu]

Arkadaslar herzaman okudugum ve okudugumda bana tekrar tekrar moral veren bir hikayeyi sizinle paylasmak istedim.
Bu arada bu hikayeyi forumda aradim yok, ama eger bundan önce yazilmissa kusurumuz bagislana.

Babasının isi nedeniyle çocuğun orta öğretimi kesintilere uğramıstı. Orta ikideyken, büyüdüğü zaman
ne olmak ve ne yapmak istediği konusunda bir kompozisyon yazmasını istedi hocası.

Çocuk bütün gece oturup günün birinde at çiftliğine sahip olmayı hedeflediğini anlatan 7 sayfalık bir
kompozisyon yazdı. Hayalini en ince ayrıntılarıyla anlattı. Hatta hayalindeki 200 dönümlük çiftliğin
krokisini de çizdi. Binaların, ahırların ve kosu yollarının yerlerini gösterdi. Krokiye, 200 dönümlük
arazinin üzerine oturacak 1000 metrekarelik evin ayrıntılı planını da ekledi. Ertesi gün hocasına
sunduğu 7 sayfalık ödev , tam kalbinin sesiydi...

iki gün sonra ödevi geri aldı. Kağıdın üzerinde kırmızı kalemle yazılmıs kocaman bir '0' ve "Dersten
sonra beni gör", uyarısı vardı.

- Neden 0 aldım, diye merakla sordu hocasına çocuk.

- Bu senin yasında bir çocuk için gerçekçi olmayan bir hayal, dedi hocası.

- Paran yok. Gezginci bir aileden geliyorsun. Kaynağınız yok. At çiftliği kurmak büyük para
gerektirir. Önce araziyi alman lazım. Damızlık hayvanlar da alman gerekiyor. Bunu basarman
imkânsız. Eğer ödevini gerçekçi hedefler belirledikten sonra yeniden yazarsan, o zaman notunu
yeniden gözden geçiririm".

Çocuk evine döndü ve uzun uzun düsündü. Babasına danıstı.

- Oğlum, dedi babası; Bu konuda kararını kendin vermelisin. Bu senin hayatın için oldukça
önemli bir seçim!
Çocuk bir hafta kadar düsündükten sonra ödevini hiçbir değisiklik yapmadan geri götürdü hocasına.

- “Siz verdiğiniz notu değistirmeyin... Ben de hayallerimi...”