DEMİRCİLİ ve SELEMEN'in İnternetdeki En Güzel Köşesi

COBANLAR ve SÜRÜLER



Cobanlar kaval caliyordu
Itler sürüyordu sürüleri
Sürü , coban olamazdi
Katiydi bu emirleri

Coban kaval caliyordu
Melesiyordu sürüler
Kaval sesi yanikti
Ninniciydi türküler

Bu diyet
Eski bir diyetti
Kasaplar
Hesaplari payetti
Sürüler umutluydu
Hallerinden mutluydu
Yesil yesil yem yesil
Uykuda misil misil
Melesiyorlardi

Bir kac kuzu hesaplandi planda
Az bir sürü gerekliydi yarinda
Gidecekler iplenecekti
Arta kalan chip lenecekti
Bas cobanlar alt cobanlara
Ninniler besteliyordu
Coban orkestrasi
Son besteyi ezberliyordu

Bas cobanlar yarinlara
Sürüsüz düs kuruyordu
Sürüler sürülüyordu
Son defter dürülüyordü

Ücgen icindeki cobanlar
Sürülere yazdiklari
Kadarlere gülüyordu

Son planda tanrilik vardi
Tek gözlü cobanlar
Dört kitap yazdi

sürüler duadaydi
Duaciydi sürüler
Ilk günden bu güne
Sürünen sürüler
Kurbanlikti hepsi
Hazirlaniyordu tepsi
Son ziyafete

Sürüler,
basi egik duadaydilar
mezbahada atomlar bileniyordu
uzak komandali cellat
üzülemeyecekti bile
cünkü
vicdanindan cok uzakti

sürünen sürüler
cok seviyordu cobanlarini
kaval sesini
kamcili cobanlarini
hep coban kalsin
sürsün diye ebedi
sürüleri ve kuzularini

ve gelmislerdi finale
bu final son perdeydi
yobazlar her yerdeydi
bütün kutularin kapaklari acilmisti
atom mantarlari
tüm gezegene sacilmisti

yanan sürüler son anlarinda
hala tanri ararcasina
beyinsiz kafa taslarinda
agizlari acilmisti
ölenler ve kalanlar
cobanlarina kizmiyorlardi
bilmiyorlardi
kitaplarida cobanlarin yazdigini

mahseri senaryoya
tanrisal kader diyorlardi
coban koyun oyununda
cobanlarinin ugruna
göz kirpmadan öleceklerdi
melese melese


Herkez gunesli gunleri beklemek zorunda bundan sonra!!!

tayfuna kapıldım aşkın deryasında
yönümü yitirdim yüzer dururum
sahile vurduğum dertler adasında
dolmayan çilemi yazar dururum

sezince boyundan büyük nazını
prenses sanmıştım çoban kızını
armağan ettiği çam sakızını
ya sabır taşında ezer dururum

aklında iki gün birini tutmaz
deli etmek için beni unutmaz
bugünki adresi yarını tutmaz
mahalle,mahalle gezer dururum

her gece teklifsiz rüyama girer
uykumu bölmenin zevkine erer
önüme bir yığın bilmece serer
ağlaya,ağlaya çözer dururum

bir zaman baş tacı ettiği bendim
nereye layıktım,nreye kondum
kapıya atılmış paspasa döndüm
çiğneyip geçtikce tozar dururum.

ben çobandım sen yıldızım
birdenbire kaymak niye
unutulmak alın yazım
dilden dile yaymak niye

bir yalana beş katıpta
suçlamışsın son mektupta
sevabımı unutupta
günahımı yazmak niye

gözmü değdi hiç etmezken
vicdanına güç yetmezken
karıncayı incitmezken
sevgiliye kıymak niye

unutulmak böyle zorken
hergün biraz daha korken
melek yüzlü kalbin varken
kör şeytana uymak niye.

bugün yalan dünya yarın ahiret
sen imdat etmezsen kime giderim
bu borcun altında kalmak marifet
ben senin hakkını nasıl öderim

sayende karıldı bu aşkın harcı
sabrında örüldü kalesi burcu
gözümde büyüyor bir şükran borcu
ben senin hakkını nasıl öderim

ne hata,ne özür,ne kusur gördün
ne günah işlesem sen mazur gördün
yıllardır ne rahat ne huzur gördün
ben senin hakkını nasıl öderim

nasıl yaramazdım nasıl haşarı
birgün evci idim beş gün dışarı
ödülsüz kalırmı bunca başarı
ben senin hakkını nasıl öderim

bana bahar verdin kendin kışladın
ben azar bekledim sen alkışladın
ben ceza bekledim sen bağışladın
ben senin hakkını nasıl öderim

ne yalan söylesem sen gülüp geçtin
ne günah işlesem sen silip geçtin
nekadar yenilsem sen galip seçtin
ben senin hakkını nasıl öderim.

Demircilim

Yazi ayri kisi ayri memleketimin
özlemi bitmez kolay kolay o güzelim demircilimin...

Yaz gelince dügünler, festivaler ve eglenceler baslar...
Yavas yavas Gurbetlik cekenler gelir kara yolardan o güzelim demircilime..

Selemen Yaylasinin Havasi suyu bi türlü, herkesin özlemi türlü türlü...


Söz : Cigdem Altun


......................................Kiza bir siir .......

Bir Kadın Gidince...

--------------------------------------------------------------------------------

Kadınlar gittiklerinde arkalarında daha büyük
boşluklar bırakırlar.
Onlar bir gün çekip gittiklerinde, peşlerinde “yetim-öksüz” kalan çok olur
Mutfaktaki dolap, perdeler, kavanozun içindeki eski düğmeler,
özenle saklanmış küçülmüş giysiler,, dolap diplerindeki kurdeleler…
Sabah karanlığında mutfaktan gelen tıkırtılar susar, yetim kalmıştır tabaklar.
Bir kadın gittiğinde hep suyu unutulur saksıların.
Sık sık boynunu büker “sarıkız”.
O teki kalmış eski bardağın anlamını bilen olmaz
Değerini kimse anlayamaz krom hac tasının.
Balkon artık sessizdir
Koridor kimsesiz.
Bir kadın gittiğinde…
Bir kadın gittiğinde ne çok kişi gider aslında;
Bir ağır işçi, bir temizlikçi, bir bakıcı,
bir bahçıvan, bir muhasebeci…
Bir anne gider…
Bir dost…
Bir arkadaş…
Bir sevgili…
Ne çok kişi yok olur bir kadın gittiğinde.
Hep böyle olur; bir kadın gittiğinde;
övgüler,
uyarılar,
yakınmalar,
dualar
yetim kalır.
Kapı eşiğindeki “Dikkat et…” duyulmaz, annesi gitmiştir “geç kalma”nın.
Kadınlar,arkalarında büyük boşluklar bırakarak giderler.
Bir kadın gittiğinde pek çok kişi gitmiştir aslında
Ve bir kadın gittiğinde
pek çok “yetim” bırakmıştır arkasında



DÜNYA KADINLA GÜZELDİR KADIN İSE SEVGİYLE GÜZELDİR.

Kadını Anlamaya Çalıştınız mı?

Setler koydunuz kendiyle arasına
Baktınız tek gözlerinin karasına
Merhem mi oldunuz yürek yarasına
Kadını anlamaya çalıştınız mı?

Ruhundaki termemiz duygularını
Sözlerinde manalı vurgularını
Bakışındaki masum sorgularını
Kadını anlamaya çalıştınız mı?

Sıkışınca hüzünler kördüğümünde
Ellerinden tuttunuz mu düştüğünde
Ne yaptınız yüreği üşüdüğünde?
Kadını anlamaya çalıştınız mı?

Bir bütünken bölünürler üçe beşe
Kol kanat gererler çocuklara eşe
Neden kayboldu gözlerinde ki neşe
Kadını anlamaya çalıştınız mı?

Hakları kaldı kâğıtlar üzerinde
Geçmişin kaderi yaşar yüzlerinde
Nemli bulut dolaşırken gözlerinde
Kadını anlamaya çalıştınız mı?

Onların sükût hallerini yeğlediniz
Yine sesleri çıkmasın istediniz
Bedenlerini sahiplenip çok sevdiniz
Ruhunu anlamaya çalıştınız mı?

anlayabilirmisin ?

ANLAYABİLİRMİSİN SEN..


uzun soğuk kış gecelerinde..
kendisinden başka dinleyeni olmayıpta
duvarlarla konuşanın halini..
ANLAYABİLİRMİSİN SEN

kırık dökük tencerede,kuru ekmekten başka
yiyeceği olmayan ,
etrafına toplanıpta paylaşamayan
o çocukların halini
ANLAYABİLİRMİSİN SEN


el bebek gül bebek bayramlarında
şen şakrak oynayan çocukların yanında
bir köşede boynunu bükmüş gözü yaşlı
o masumun halini..
ANLAYABİLİRMİSİN SEN

yazın plajlarda,kışın barlarda
elinde içki kadehi
eşitlik lakırdısı yapanların yanısıra
kucağında bebesiyle, soğuktan hıçkıran
o çaresiz ananın halini
ANLAYABİLİRMİSİN SEN


cebinde beş kuruş parası olmayan
evinde açlıktan çocukları ağlayan
yeni başlayan bir günü ölümden sayan
o yoksul babanın halini..
ANLAYABİLİRMİSİN SEN

GÜLEMK ISTIYORUM EDEBINCE
YASAMAK ISTIYORUM YETERINCE
SEVMEK VE SEVILMEK ISTIYORUM HAKKIMCAM
BILMEK ISTIRUM EGRIYI VE DOGRUYU GERCEKCE

COKMU SEY ISTIYORUM BILMIRUM
KENDIME CIKAR BIR YOL ARIYORUM
GERCEK BIR DOST ARIYORUM
AMA BULAMIYIRUM

ÜMIDIMI YITIRMICEM GÜLÜCEM YETERINCE
YASICAM AZRAIL BENI BENDEN ALINCAYA KADAR
BELKI SEVILMICEM AMA SEVICEM ALLAH ASKINA


NOT . Bu kisa siiri sizin o güzel düsüncelerinizden esinlerek aklimdan gömlüme düsenleri yazdim devamini getiremedim devam eden olursada sevinirm .

# Beni bir dağ başında böyle yapayalnız kodular,
rüzgarlara, kuşlara, bulutlara yakın,
senin etinden, tırnağından ayrı,
senin kokundan uzak.
# Şu anda hiç bir şey mümkün değil.
Şu anda her şeyden ayrı, her şeyden uzak
ve her şeyden mahrumum ben.
Şu anda sadece yalnızlık ve kahır.

Ölünün Odası

Bir oda, yerde bir mum, perdeler indirilmiş;
Yerde çıplak bir gömlek; korkusundan dirilmiş.
Sütbeyaz duvarlarda çivilerin gölgesi
Artık ne bir çıtırtı ne de bir ayak sesi…
Yatıyor yatağında dimdik, upuzun, ölü;
Üstü, boynuna kadar bir çarşafla örtülü.
Bezin üstünde ayak parmaklarının izi;
Mum alevinden sarı, baygın ve donuk benzi.
Son nefesle göğsü boş, eli uzanmış yana;
Gözleri renkli bir cam; mıhlı ahşap tavana.
Sarkık dudaklarının ucunda bir çizgi var;
Küçük bir çizgi, küçük, titreyen bir an kadar.
Sarkık dudaklarında asılı titrek bir an;
Belli ki, birdenbire gitmiş çırpınamadan.
Bu benim kendi ölüm, bu benim kendi ölüm;
Bana geldiği zaman, böyle gelecek ölüm

Necip Fazıl Kısakürek

Yüreğimde Bir Sevinç Var

bir sevinç var yüreğimde,
gözleri gül güzelliğinde hüzünlü,
koşar oynar sevinçle düşlerimde,
bir sevinç var yüreğimde,

kordon boyunda adımlarken el ele,
gözlerinde tatlı bir gülümseme,
bir sevinç var geceden bende

sevgi olup yağarken gökyüzünden yağmur,
seviç coşar yüreğimde,
güneşe dönen
güne bakan çiçekleri gülümsemesinde,
bir sevinç var titrek bedenimde
umut olup beslenirken dizelerle şiir mısraları,
mısraların güzelliğine düşmüş
sevda dolu bir sevinç var yüreğimde,

uzanır ellerim karşıyakadan,
konak meydanında,
sahile sıralanmış güzeller
arasından gelen yüreğime bir sevinç var,

bakınca deryaya gülümserken
gül güzelliğinde hüzünleri,
düşlerim hasret ateşineteşine dönüşmemiş
sevda alevinde bir sevinç var
sevgimdedeki bulutları dağıtan
bir sevinç var duygularımda,