SENSİZLİĞE GİDEN VAPUR

[erdal coşar]

Sensizliğe Giden Vapur

Vapur yanaştı iskeleye,
Beni almak için..
Ben ise senden ayrılmamak için dolanıp duruyorum...
Ama neye yarar,
Sen beni anlamadıkça...
Dayanamam bu acıya,
Anladım ümit yok senden..
En baştan bilmeliydim yanlış yola girdiğimin
Suçluyum, seni çok sevdim...
Pişmanım, sensiz kaldığım halde sevdim diye..
En önemlisi de ben bir aptalım...
Sevdiğimi gösteremedim diye..
Neyse binmeyecektim bu vapura..
Ama artık vakit gelmiş...
Ben de gidiyorum sensizliğe, giden bu vapurla...
Sen arkamdan el sallamasan da...
Denize bakıp bir taş attığında beni anımsa...
Deniz kalbim,
Attığın her taş ise sensizliğin vurduğu acı olsun.